W większości przypadków dla osób głuchych językiem pierwszym jest polski język migowy (PJM). Język polski (nawet w formie pisany) jest dla nich drugim językiem - co skutkuje różną znajomością polskiego wśród gluchych. Z wieloma osobami głuchymi nie załatwisz sprawy za pomocą "kartki i długopisu", szczególnie gdy trzeba użyć bardziej specjalistycznego języka urzędowego lub lekarskiego.
Wiele jednostek organu publicznego jest zobowiązanych do zapewnienia wsparcia tłumaczy języka migowego. Przy czym, należy pamiętać, że osoba głucha już na początku zgłaszania potrzeby wsparcia tłumacza napotyka bariery. Nie jest w stanie zapytać się urzędnika, w jaki sposób mogłaby zgłosić taką sprawę, a nieznajomość języka polskiego wyklucza możliwości znalezienia odpowiednich informacji na stronie internetowej. Zatrudnienie profesjonalnego tłumacza jest bardzo kosztowne, a nauka języka migowego powinna być wznawiana dość często.
Tłumacz on-line języka migowego jest najtańszą i najbardziej efektowną możliwością zapewnienia dostępności zgodnie z Ustawą o języku migowym i innych środkach komunikowania się z dn. 19 sierpnia 2011 r. Zapewnia ono dostępne wsparcie tłumacza w każdej chwili - wystarczy przygotować stanowisko (ze stosownym oznaczeniem, które dostarczamy po podpisaniu umowy) ze sprzętem komputerowym (wymagania techniczne).
Dobre i złe praktyki w zapewnianiu dostępności placówki/instytucji osobom głuchym i słabosłyszącym
Dobre praktyki - na co należy zwracać uwagę?
- wyznaczenie stanowiska obsługi osób głuchych
- odpowiednie oznaczenie stanowiska - najlepiej w widocznym miejscu, tak by osoba głucha wiedziała, gdzie należy się kierować - także przy wejściu do budynku
- przeszkolenie personelu w zakresie obsługi osoby głuchej
- jeśli to możliwe, to zaprojektowanie biletomatów, które ułatwią orientację w trakcie oczekiwania w kolejce
Złe praktyki - najczęściej popełniane błędy
- brak jasnej informacji o zapewnianiu wsparcia tłumacza
- brak przeszkolonego personelu w zakresie obsługi osób głuchych
- wymuszanie na osobie głuchej kontaktu za pomocą "kartki i długopisu" (znajomość języka polskiego wśród głuchych jest bardzo słaba)
- wymuszanie wypełnienia formularza z prośbą o zapewnienie obecności tłumacza
